Meridioflexia

Landscape Architecture Master Program,
Escuela Técnica Superior de Arquitectura de Barcelona, Universidad Politécnica de Catalunya

Interventions in urban environments

Group Project
Eva Andronikidou
Virginia Diaz del Rio
Lorenzo Majer

“Meridioflexia” _Διαμόρφωση του πάρκου της Ciutadella της Βαρκελωνης

Το πάρκο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και πήρε το όνομά του από τη Ciutadella, δηλαδή την οχυρωμένη δομή, το κάστρο που βρισκόταν στο σημείο αυτό. Λόγω της ταύτισής του με την πολεμική ιστορία της πόλης, ήταν σύμβολο μιας αρνητικής ανάμνησης, για το λόγο αυτό η κυβέρνηση το μετέτρεψε σε πάρκο, δωρίζοντάς το έτσι στους κατοίκους της πόλης. Το βορειοανατολικό μέρος φιλοξενεί το ζωολογικό κήπο της πόλης, ενώ στο κέντρο βρίσκεται το Καταλανικό Κοινοβούλιο. Διαμορφώθηκε το 19ο αιώνα, και στα τέλη του φιλοξένησε τη Διεθνή Έκθεση της Βαρκελώνης, στην οποία οφείλει και τα περισσότερα από τα κτίσματά του. Για χρόνια υπήρξε το μοναδικό πάρκο της πόλης. Παράλληλα βρίσκεται πολύ κοντά στην παραλία αλλά εντελώς αποκομμένο από αυτήν, λόγω των αυτοκινητόδρομων ταχείας κυκλοφορίας. Στο πάρκο συναντιούνται πολλαπλά επίπεδα της σύγχρονης πόλης- ο μεσαιωνικός και μεταγενέστερος αστικός ιστός, η παραλιακή ζώνη πρασίνου και αυτοκινητόδρομων που διαμορφώθηκε την περίοδο των Ολυμπαικών Αγώνων, η καταπράσινη λεωφόρος Μεριδιάνα που καταλήγει παραδόξως διαγώνια στην βόρεια γωνία του πάρκου και η ράμπλα Passeig Sant Joan, που αποτελεί και των άξονα που φέρει υπογείως τα λύμματα στη θάλασσα.
Η ιδέα είναι απλή και λειτουργική. Χρησιμοποιείται η λογική της πτύχωσης [folding]. Στην έκταση του ζωολογικού κήπου, δημιουργούμε εκ νέου το ανάγλυφο, μια νέα τοπογραφία, που περιλαμβάνει όλα τα επιθυμητά επίπεδα. Αρχικά σκάβουμε και αναδεικνύουμε τα εναπομείναντα στοιχεία από το φρούριο, με έμφαση στη γεωμετρία τους. Η ίδια επιφάνεια ανεβαίνει πάνω από τους αυτοκινητόδρομους, όχι σαν γέφυρα αλλά σας πλατφόρμα που ανήκει στο πάρκο και είναι βιώσιμος χώρος, κι όχι απλό πέρασμα. Ολόκληρη η επιφάνεια είναι πυκνά φυτεμένη σε σημεία, ορίζοντας κινήσεις, και αποτελεί συνέχεια της πράσινης λεωφόρου Μεριδιάνα προς την θάλασσα. Από αυτό το γεγονός προκύπτει και ο τίτλος: Meridiana + flexing [floor]. Τα ζώα τοποθετούνται σε χαμηλότερα επίπεδα, προκειμένου να μη χρησιμοποιούνται κλουβιά, και γίνονται ορατά από ψηλότερα επίπεδα, ωστόσο προβλέπονται ψηλά σημεία για να κοιτούν έξω. Το υπόλοιπο πάρκο οργανώνεται με μια σειρά από χαράξεις που ακολουθούν τηνέντονη γραμμική δυναμική της ράμπλας προς τη θάλασσα, και υλοποιούνται είτε με άνισα επιπέδα είτε με φυτεύσεις, είτε άξονες κίνησης. Αυτή η λογική καλείται να λύσει και τις διαφορές των επιπέδων στα κτήρια που βρίσκνται εντός του πάρκου, χρησιμοποιώντας τις γενικές χαράξεις.