Windows

“Windows», Woodprint,
35X50cm, 2021

Group exhibithion “Exclusion” Artogether, art of people with and without disabilites, 2021, online

The project was implemented in February 2021. During the pandemic, our whole world became a computer screen: work, friends, classes, exercise. We learned to communicate through these little square windows on the screen, which became our windows to the world, to life. The title of the artwork refers to these windows, but also the real, physical windows we looked at the world from our houses, certainly more often than before. Loneliness and confinement found an outlet in windows - openings that, unlike doors, were made only for seeing and hearing, not for crossing a threshold and moving out. We learned to see the world again from a distance and with filters, to see it but not to approach it, not to touch it, to feel it through protective filters and windows. In a broader reading, the boundary, apart from what the pandemic imposed, could be anything that holds us captive, while the window is our life raft, is what takes us out of the loneliness of our own personal prison: therefore, a hopeful symbol.





Το έργο υλοποιήθηκε το Φλεβάρη του 2021. Στο απόγειο της κατάστασης της πανδημίας, σε μια στιγμή όπου όλος ο κόσμος έγινε πια η οθόνη ενός υπολογιστή: η δουλειά, οι φίλοι, τα μαθήματα, η γυμναστική. Μάθαμε να επικοινωνούμε μέσα από τετραγωνάκια στην οθόνη, που έγινε το παράθυρό μας στον κόσμο. Σ’ αυτά (τα τετράγωνα στην οθόνη και την ίδια την οθόνη) αναφέρεται ο τίτλος του έργου, αλλά και το ίδιο το έργο, πιότερο από τα αληθινά παράθυρα, αν και σίγουρα κοιτάξαμε τον κόσμο μέσα από το γυαλί του παραθύρου του σπιτιού μας πιο πολλές φορές από ότι τον προηγούμενο καιρό. Η μοναξιά και ο εγκλωβισμός βρήκαν διέξοδο σε παράθυρα- ανοίγματα που σε αντίθεση με τις πόρτες φτιάχτηκαν μόνο για να βλέπεις και να ακούς και όχι για να περνάς το κατώφλι και να κινείσαι. Μάθαμε να βλέπουμε τον κόσμο ξανά, από απόσταση, με φίλτρα, να τον βλέπουμε αλλά να μην τον πλησιάζουμε και να μην τον αγγίζουμε, να τον βλέπουμε μέσα από παράθυρα.
Σε μια ευρύτερη ανάγνωση, το όριο εκτός από τη πανδημία θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε μας κρατάει δέσμιους, ενώ το παράθυρο η σανίδα σωτηρίας μας, αυτό που μας βγάζει από τη μοναξιά της φυλακής μας, ένα σύμβολο ελπιδοφόρο.